ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ - ΠΟΙΗΣΗ

ΔΥΟ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Από τη Συλλογή Μαθητεία, 1952-1962

Αν είδες ποτέ στη μέση του δρόμου

δυο ανθρώπους να τους πηγαίνουν με χειροπέδες

δεν αποκλείεται ο ένας να ήμουν εγώ

που με ξαναστέλναν εξορία.

Και κείνο το πρωί είχα και σένα

τόσα όνειρα

για τη δουλειά που θα ‘βρισκα,

για έναν περίπατο στα φώτα και την άσφαλτο,

για λίγο ήλιο…

Και κείνος

που ξαφνικά τα σίδερα τον δέσαν στο κορμί μου

είχε και κείνος χαραγμένα τα όνειρά του

στο αυστηρό του πρόσωπο.

(Τον πήρανε χαράματα στις έξη από τη γυναίκα του).

‘Οταν βλέπεις στο δρόμο δυο ανθρώπους

με χειροπέδες

μη νομίσεις τίποτα περισσότερο

μη νομίσεις τίποτα λιγότερο.

Δυο άνθρωποι.

Σαν και σένα.

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ ΠΟΙΗΣΗ

Τὸ δέντρο τῶν ἀγνοημάτων

Μιὰ συμφορὰ τυλίγεται στὸ δέντρο.

Ὅλοι οἱ ἀδικούμενοι δέντρα εἶναι

ἂν τὸ προτίμησαν αὐτό, μονάχα ν᾿ ἀδικοῦνται.

Ἡ συμφορὰ μὲ γήινο χρῶμα

τυλίγεται στὸ δέντρο.

Ὢ δύναμη τῆς ζωῆς

λιῶσε τῆς συμφορᾶς τὸ κεφάλι.

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ -ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ποιητής της εξομολόγησης και της έλλειψης

Ο Νίκος Καρούζος γεννήθηκε στις 17 Ιουλίου του 1926 στο Ναύπλιο. Οι γονείς του, Κωνσταντίνα Πιτσάκη και Δημήτρης Καρούζος, δάσκαλος, συνέβαλαν στα πρώτα παιδικά χρόνια στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς του, όπως και ο ιερέας και δάσκαλος παππούς του από την πλευρά της μητέρας του που διέθετε πλούσια βιβλιοθήκη. Το 1944 ολοκληρώνει τις γυμνασιακές σπουδές στη γενέτειρά του και εντάσσεται στην ΕΠΟΝ Ναυπλίου στο Τμήμα διαφώτισης. To 1945 εισάγεται στη Νομική Σχολή Αθηνών και στη σχολή Πολιτικών επιστημών του πανεπιστημίου των Αθηνών. Τον Ιούνιο του 1946 γλιτώνει τη σύλληψη και εκτέλεσή του από την Οργάνωση Χ. Την επόμενη χρονιά εξορίζεται στην Ικαρία για πέντε μήνες. Το 1951 υπηρετεί τη θητεία του στη Μακρόνησο και το 1953 εξορίζεται πάλι στη Μακρόνησο. Νοσηλεύτηκε στο 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο όπου απαλλάχθηκε από τη στρατιωτική θητεία χωρίς να υπογράψει δήλωση μετανοίας, για λόγους υγείας.

Το 1955 παντρεύεται τη Μαρία Δαράκη με την οποία χωρίζει μετά από μερικούς μήνες. Εγκαταλείπει τις σπουδές στη Νομική και την προοπτική να γίνει δικηγόρος. Αρχίζει να συνεργάζεται με διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά δημοσιεύοντας πoιήματα και άλλα πεζά κείμενα, όπως τα Αθηναϊκά Γράμματα, Επιθεώρηση Τέχνης, Νέα Εστία, Ευθύνη, Σύνορο, Διαγώνιος. Το 1961 βραβεύεται με το Β' Κρατικό Βραβείο ποίησης και το 1962 με Α΄ Βραβείο ποίησης της Ομάδας των Δώδεκα. Το 1962 παντρεύεται για δεύτερη φορά, με τη Μαίρη Μεϊμαράκη με την οποία χωρίζει το 1980. Τον Μάιο του 1967 συλλαμβάνεται για δηλώσεις που έκανε σε βάρος του Παττακού. Το διάστημα 1983-1984 και το 1986 εργάζεται στο Γ' Πρόγραμμα της ΕΡΑ κάνοντας εκπομπές για τη λογοτεχνία. Το 1988 βραβεύεται με το Κρατικό Λογοτεχνικό βραβείο ποίησης. Αντιμετωπίζει διάφορα προβλήματα υγείας (καρδιολογικά, διάγνωση καρκίνου). Νοσηλεύεται σε διάφορες κλινικές της Ελλάδος και του εξωτερικού (Φεβρουάριος-Μάρτιος του 1986 στο Σωτηρία, Μάρτιοςτου 1989-διάγνωση καρκίνου, Φεβρουάριος-Μάρτιος του 1990 Λονδίνο). Πεθαίνει στις 28 Σεπτεμβρίου του 1990 στο Νοσοκομείο Υγεία.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

ΕΛΕΝΗ ΒΑΚΑΛΟ

Φωτογραφίες της ποιήτριας Ελένης Βακαλό

με τον άντρα της, ζωγράφο Γιώργο Βακαλό

 

ΕΛΕΝΗ ΒΑΚΑΛΟ - "ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ"

Ένα ντοκυμαντέρ για την Ελένη Βακαλό 

Η συγκεκριμένη εκπομπή «Μονόγραμμα» φιλοξενεί την ποιήτρια και τεχνοκριτικό Ελένη Βακαλό, η οποία καταθέτει τις απόψεις της για την τέχνη και την επιρροή της στον άνθρωπο και τη φύση. Αναλύει τη σχέση του θεατή με το εκάστοτε έργο τέχνης και πώς αυτό μεταστοιχειώνεται κάθε φορά συμβάλλοντας στην προώθηση της προσωπικής έκφρασης και της δημιουργίας.Εξηγεί τα βασικά στοιχεία της οπτικής γλώσσας, αναφέρεται στις αρχές και μεθόδους διδασκαλίας της στη σχολή εφαρμοσμένων τεχνών και σχολιάζει την ικανότητα που απαιτείται από 
τους σπουδαστές προκειμένου να συνδυάσουν τη θεωρία με την πράξη. 

ΕΛΕΝΗ ΒΑΚΑΛΟ - ΠΟΙΗΣΗ

Πώς έγινε ένας κακός άνθρωπος

Το ποίημα ανήκει στη Συλλογή Του Κόσμου (1978)

Θα σας πω πώς έγινε Έτσι είναι η σειρά Ένας μικρός καλός άνθρωπος αντάμωσε στο δρόμο του έναν χτυπημένο Τόσο δα μακριά από κείνον ήτανε πεσμένος και λυπήθηκε Τόσο πολύ λυπήθηκε που ύστερα φοβήθηκε Πριν κοντά του vα πλησιάσει για να σκύψει να τον πιάσει, σκέφτηκε καλύτερα Τι τα θες τι τα γυρεύεις Κάποιος άλλος θα βρεθεί από τόσους εδώ γύρω, να ψυχοπονέσει τον καημένο Και καλύτερα να πούμε Ούτε πως τον έχω δει Και επειδή φοβήθηκε Έτσι συλλογίστηκε Τάχα δεν θα είναι φταίχτης, ποιον χτυπούν χωρίς να φταίξει; Και καλά του κάνουνε αφού ήθελε vα παίξει με τους άρχοντες Αρχισε λοιπόν και κείνος Από πάνω να χτυπά Αρχή του παραμυθιού καλημέρα σας

ΕΛΕΝΗ ΒΑΚΑΛΟ - ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Μια ποιήτρια μακριά από τον λυρισμό 

Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1921 και το 1922 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά της στην Αθήνα. Σπούδασε Αρχαιολογία στην Αθήνα και Ιστορία της Τέχνης στο Παρίσι. Παντρεύτηκε το ζωγράφο και σκηνογράφο Γιώργο Βακαλό. Στην ποίησή της χρησιμοποιεί μια γλώσσα απογυμνωμένη από τους παραδοσιακούς λυρικούς τρόπους, που αποβλέπει στο να εκφράσει την ουσία των πραγμάτων. Εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές: Θέμα και παραλλαγές (1945), Αναμνήσεις από μια Εφιαλτική Πολιτεία (1948), Στη μορφή των Θεωρημάτων (1951), Το Δάσος (1954), Τοιχογραφία (1956), Ημερολόγιο της Ηλικίας (1958), Περιγραφή του Σώματος (1959), Η Έννοια των Τυφλών (1962), Ο Τρόπος να κινδυνεύουμε (1966), Γενεαλογία (1971), Του κόσμου (1978), Πριν από το λυρισμό (1981). Δημοσίευσε επίσης λογοτεχνικές κριτικές και δοκίμια Ιστορίας της Τέχνης. Έχει τιμηθεί με Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1991).

https://tinyurl.com/y5lqadfv